Նադեր Էբրահիմի՝ «Անձրևի հեքիաթը». կարդա՛, պատրաստվի՛ր քննարկման, գրի՛ր հեղինակի ասելիքը և քո վերաբերմունքը կարդացածիդ վերաբերյալ։
Երբեմն մենք շատ ուժեղ հավատում ենք ինչ–որ բաների ու դա կոչում ենք երազանք։ Բայց գալիս է մի օր, երբ հասկանում ենք, որ այն, ինչի մասին երկար ժամանակ երազել ենք, արդեն այնքան էլ կարևոր չէ։ Պատմվածքում մարդիկ դարերով սպասել էին, որ մի օր անձրևի փոխարեն երկնքից աստղեր կթափվեն։ Բայց երբ այդ օրը եկավ, ոչ ոք չնկատեց․ բոլորը մտահոգված էին իրենց խնդիրներով։ Իմ կարծիքով պատմության հիմնական միտքն այն է, որ կյանքին միայն սև ու սպիտակ գույներով նայել պետք չէ։ Հրաշքները միշտ էլ լինում են, պարզապես պիտի ժամանակին նկատել ու հավատալ դրանց։